همان عزیزی که نفس امارهاش ما را به نوشتن «تاملی شتابزده درباره ضرورت مداقه در مفهوم سبک زندگی اسلامی» وادار کرد باز دقیقا سر وقت خواب بنده مزاحم شد و برای دفع این شر لازم این متن را نوشتیم باز هم اگر دست و پای متن سر جایش نیست ببخشید تا فرصت ویرایش فراهم شود .....
متن را برای یک از دوستان بسیار مصر در بین خواب و بیداری نوشتم اگر دست و پای متن سر جایش نیست ببخشید تا فرصت ویرایش فراهم شود.
سبک زندگی اسلامی موضوعی نوپدید است و طبیعتا از ادبیات بومی گستردهای برخوردار نیست اما با نگاهی به آنچه پیرامون سبک زندگی اسلامی نگاشته شده است میتوان گفت که در این باره سه رویکرد کلی وجود دارد. البته این سهگانه برخاسته از یک استقراء تام نیست و لذا شاید با جستجوی بیشتر و واکاوی دقیقتر بتوان از آن کاست یا بر آن افزود.
برخی به این دلیل به سبک زندگی و ضرورت آن نمیپردازند یا اصلا آن را درک نمیکنند چون اصلا مساله را نمیبینند.
« ما اگر در کسوت روحانیت و عالم دین قرار گرفتیم ادعاى بزرگى را با خودمان داریم حمل میکنیم. ما میگوئیم: نحن ورثة الأنبیاء، این وراثت انبیاء چیست؟ مبارزه با همه آن چیزى است که مظهر آن عبارت است از طاغوت؛ شرک، کفر، الحاد، فسق، فتنه؛ این وظیفه ماست. ما نمیتوانیم آرام بنشینیم، دلمان را خوش کنیم که ما چند تا مسئله گفتیم. با این، تکلیف برداشته نمیشود.»
مقام معظم رهبری
ما این گذشته تاریخى [حوزهها] را براى چه مىگوییم؟ براى مباهات؟ نه. یک فایده اساسى از نگاه به گذشته این است که انسان احساس کند ریشهدار است. همیشه سستیها و تزلزلها و لق شدنها، ناشى از بىریشگى و بىبتّگى است. آن بنایى را که ریشه مستحکم و پایه عمیقى دارد، نمىشود به این آسانى لرزاند. یک حوزه علمیه عمیق و عریق را نمىشود تحت تأثیر عوامل ضد علم و ضد معرفت و ضد تحصیلِ معارف دینى قرار داد؛ به این باید توجه کرد.
مسائل حوزه از مسائل کلّ جامعه، مسائل کشور، مسائل جهان، بلکه مسائل تاریخ جدا نیست. حوزه و روحانیت جزیرهاى نیست که با پیرامون خود ارتباطى نداشته باشد. برحسب بافت معمولىِ همیشگىِ تغییرناپذیر نظام اجتماعى و روابط انسانى ما، حوزه و روحانیت مثل خونى است که در سرتاسر پیکره جامعه در جریان است؛ در حرکت است؛ با همه جا مرتبط است. لذا مسائل روحانیت و مسائل حوزه، پیوندى ناگسستنى با مسائل کشور، مسائل نظام اسلامى، مسائل دنیاى امروز و حتى با مسائلى از تاریخ و گذشته دارد.
بیانات مقام معظم رهبری، در مدرسه فیضیّه قم
14/07/1379