مواسات سکولار در جمهوری اسلامی خمینی (2)

🖋 این جمله رهبر انقلاب را بارها و بارها خوانده‌ایم و شاید گفته‌ایم و بر آن تاکید کرده‌ایم!
بسیجی باید در وسط میدان باشد جمله بعدی علت را بیان می‌کند. «تا فضیلت‌های اصلی انقلاب زنده بماند» این جمله هم کما بیش به گوش ما آشناست.

 🖋 آیا جملات قبلش را به خاطر داریم؟

 

بعد از سالها ویرانگرىِ حکّام فاسد پهلوی و قاجار و بعد از چند سال ویرانگرىِ جنگ، اکنون دولت جمهوری اسلامی، به کمک مردم و کارگزاران و متخصّصین و کاردانهایش، میخواهد این کشور را بسازد .... این را میگویند «سازندگی». این، یک مجاهدت است، یک جهاد فی سبیل‌الله است ..... اما آن طرف قضیه، مادّیگری است ..... امروز عدّه‌ای به اسم سازندگی خودشان را غرق در پول و دنیا و مادّه‌پرستی می‌کنند. این سازندگی است!؟ آنچه که جامعه‌ ما را فاسد میکند، غرق شدن در شهوات است؛ از دست‌دادن روح تقوا و فداکاری است؛ یعنی همان روحیه‌ای که در بسیجیها است. بسیجی باید در وسط میدان باشد تا فضیلتهای اصلی انقلاب زنده بماند. (۱۳۷۱/۰۴/۱۱)

🖋 مطالبه روشن است. باید خط سازندگی کشور با مجاهدت پیگیری شود و در مقابل در روی کسانی که به اسم سازندگی کشور را به سمت پول‌پرستی و دنیاطلبی می‌برند، بایستیم تا فضیلتهای اصلی انقلاب زنده بماند. این یعنی *در وسط میدان ماندن!*

🖋 بسیجی‌ها در سالهای دهه هفتاد چه می‌کنند؟ نیروی بسیجی دهه هفتاد در دو نقش عمده بروز می‌‌کند. 
🔸 یکی همان نقش«چرخ پنجم»! است یعنی بسیج یک ظرفیت مردمی رایگان است که هر جا دولت یا سایر نهادها کم آوردند وارد میدان می‌شود. اینگونه است که حتی رئیس جمهور وقت مسئولیتهایی مانند کویرزدایی و درختکاری، واکسیناسیون فلج اطفال و سایر کارهای جهاد سازندگی! –که به یک وزارتخانه تبدیل شده و عمده مسئولیتش توسعه روستایی است- برای بسیج معرفی می‌کند. بقیه توان این جوانها! را هم با چیزهایی مثل ایست بازرسی شبانه و ..... می‌شود پر کرد. 
🔸 بروز دوم، بیشتر حرکتهای حاکی از ناراحتی از بی‌اعتنایی به ارزشهای انقلاب و اعتراض در قالبهای مختلف که بروزهای پیش چشمش می‌شد انصار حزب الله و نشریات یا لثارات، شلمچه و .... که با مهارت طرف مقابل تصویری چون گروه فشار و ... می‌ساخت.

 

🖋 به ۱۳۹۹ برگردیم. آیا مایی که خودمان نیروی انقلاب می‌دانیم آگاهانه‌‌تر و با نسبت درست‌تر نسبت به اندیشه انقلاب حرکت می‌کنیم؟ 
🖋 قطعا بله! حرکت بسیجی‌ها از آفتهایی چون دوگانه دیدن مردم و بسیج، ناامیدی و حس وازدگی اجتماعی، اشرافیت عملی و فکری و امثال آن که در دهه هفتاد و بخشی از دهه هشتاد دچارش شده بودیم، تا حدودی جدا شده است و همین چیزی است که بارها تقدیر رهبر انقلاب را به دنبال داشته است.

🖋 اما آیا ما به میانه میدان باز گشته‌ایم؟ 
در همین روزهایی که عمده دغدغه ما رزمایش همدلی و مواسات است. عمده عملیات‌های ما چیست؟ جمع کردن پول و تهیه بسته‌های کمکی به مردم!

🖋 مواساتی که در ادبیات روایی ما آمده است «همدردى با دیگران و شریک ساختن آنان در بهره گیرى از مواهب زندگى» است. بخش خوبی از ادبیات مواسات مربوط به مسئولین جامعه است. 
در همین روزهایی که ما به دنبال تهیه بسته‌های کمکی بودیم، حقوق نمایندگان مجلس پانزده درصد افزایش یافت، حقوق کارگران بدون یک رای مثبت نمایندگان آنها در شورای عالی کار تصویب شد، سی و چند دستگاه قرارگاه رزمایش مواسات تشکیل دادند و اکثر مدیران و کارکنانشان همان حقوق سابق را می‌گیرند و ما دیگر نسبت به این حرفها حالت کرختی گرفته‌ایم! 

🖋 آیا ما به این همه سازمانی که رزمایش مردمی مواسات را به رزمایش سازمانها تبدیل کرده‌اند و مفهوم جمهوریتی که امام می‌گفت را خدشه‌دار می‌کنند واکنش نشان می‌دهیم؟ 

🖋 از غفلت از مساله فلسطین و روز قدس و این مسائل دیگر هیچ نمی‌گویم! منتظریم یک هفته به روز قدس به سبک صدا و سیما با حجمی از پست و عکس یاد این سال را گرامی بداریم و در عوض یکی دو بازخوانی تمیز از نه غزه نه لبنان تحویل بگیریم که در ذهن این و آن بنشیند. مواساتی که اوجش صدقه ترحمی است قطعا خواهران و برادران فلسطینی اش را در بر نخواهد گرفت!

🖋 بعد التحریر: خاک پای همه زنان و مردانی را در این روزها، به یاری کشور شتافته‌اند و با اخلاص بار بر می‌دارند می‌بوسم همانطور که خاک پای بسیجی‌های دهه هفتاد را! *اما خواهران و برادران ما در وسط میدان نیستیم!*